یک پیشنهاد و درخواست بازکردن حساب کاربران مسدود شده.

مطلب زیر گرچه ظاهرا در مورد خود بالاترین است، اما به طور مستیقم به کل جامعه‌ی مجازی ایرانی مرتبط است، سایت "بالاترین" یکی از پربیننده‌ترین سایت ایرانی است و نوشته‌ی من در مورد کل جامعه‌ی ایرانی است؛ زیرا:

همواره آرزو داشتم که بتوانم افکارم را فریاد بزنم، ولی جائی را نمی‌شناختم؛ می‌خواستم نوشته‌هایم را بصورت کتابی در بیاورم؛ ولی چگونه؟! تا اینکه در فضای مجازی ایرانی با "بالاترین" آشنا شدم، پس از بررسی تمام سایتهای ایرانی، مکانی بهتر از آن را ندیدم، می‌دانستم که چه چیزی را می‌نویسم، می‌دانستم که جرم نوشتن و انتشار این مطالب چیست، ولی به این سایت اعتماد نمود و دانستم برای اینکه "بالاترین" در جامعه‌ی مجازی ایران بالاترین باشد، خیلی‌ها زحمت کشیده‌اند؛ من آمدم در حالیکه پیش از این، دوستان زیادی برای این سایت زحمت کشیده بودند؛ نوشتم و علی‌رغم ده‌ها مورد تهدید و ارعاب، باز هم نوشتم و اعتماد کردم، اعتماد به دوستانی در سایت که شاید از لحاظ فکری با من در یک راستا نبودند، ولی در نیت و صداقت آنان هیچ شکی نداشتم؛ در ابتدا نوشته‌هایم با بی‌مهری مواجه می‌گردید، ولی همچنان نوشتم، زیرا در اینجا آنچه که برای من مهم بود، نه امتیاز، بلکه تعدا کلیک بر روی مطالبم بود، در این مدت دوستان هم‌فکر زیادی پیدا کردم، دوستانی که شاید هیچگاه آنها را نبینم، دوستانی که به نظر می‌رسید مانند من فرصتی تاریخی را برای فریاد کشیدن پیدا کرده بودند، این ماجرا ادامه داشت تا اینکه مسئولان این سایت بزرگ اجتماعی ایرانی، توهین به ادیان را در این سایت ممنوع اعلام کردند، من با این موضوع به دلیل مشخص نشدن مصداق توهین و مورد استثنا قرار گرفتن دین‌باوران، مخالف بودم و سعی کردم با فرستادن چند لینک خاص ضمن بیان ایرادات این قانون، اعتراض خویش را هم به مستثنی بودن دین‌باوران نشان دهم و نشان دادم که فضای خاصی از جامعه، کنجکاو چه چیزی است؛ گرچه خود هیچگاه این شیوه از نوشتن را دوست نداشتم و در بسیاری از جاها مخالف دور زدن قانون بودم، تا اینکه یکی از کاربران فهمیم و قدیمی بالاترین با من صحبت نمود، سخنش را پذیرفتم و در همان زمان لینکی را با تیتری ویژه، ویرایش نمودم، آنجا بود که ‌دانستم این مشکل را می‌شود بین خود کاربران سایت و بدون دخالت گردانندگان سایت حل نمود.  اما هنگامیکه پس از کمتر از 12 ساعت از آن موضوع، خواستم حسابم را باز نمایم با کمال تعجب دیدم آنرا بسته‌اند! در ابتدا تصور نمودم که تنها حساب من بسته شده است، ولی سریع متوجه شدم که تقریبا تمام دوستان من را مسدود کرده‌اند، برایم غیر قابل تصور بود، می‌دانستم که مسئولان سایت دچار سوء تفاهم شده‌اند، و همواره چشم به راه باز شدن حسابم بودم، چند روز پس از بسته شدن حسابها، آنان ایمیلی به من زدند و ضمن عذرخواهی از بسته شدن حسابم، آن را باز نمودند، من در اینجا بعنوان کسی که همچنان بر سر عقایدم مانده‌ام و بالاترین را بسیار دوست دارم، از مسئولا این سایت درخواست دارم همانگونه که حساب من را باز نمودند(بدون اینکه از کسی پوزش بخواهم)، حساب سایر کاربران مسدود شده را نیز باز کنند و از همه بخواهند تنها در چارچوب قانونی که برای این سایت در نظر گرفته‌اند حرکت نمایند و اجرای این قانون برای همه یکسان در نظر گرفته شود، در ضمن از تمامی دوستان خوبم هم درخواست می‌نمایم که در اجرای قانون این سایت، بسیار بیشتر از دیگران وسواس به خرج دهند، دیگرانی که شاید شنیدن برخی از سخنان ما برایشان غیر قابل گوش دادن باشد، زیرا هدف ما شنیده شدن صدای‌مان است و از مسئولان سایت هم درخواست دارم که نقد طنز به شرطی که توهین علنی مانند کاربرد الفاظ رکیک را در خود نداشته باشند، به رسمیت بشناسند و همچنین در موضوع تغییر قانون رأی دادن تجدید نظر اساسی داشته باشند و اجازه دهند مانند سابق خود کاربرها ناظر بر لینکها شوند و آنان تنها ناظر بر گزارشات تخلفات باشند، اگر هم مایل نیستند مانند سابق رأی منفی به حساب بیاید، لااقل هر دو رأی منفی را یک امتیاز منفی به حساب آورند.

مسئولا این سایت درخواست دارم که اجازه دهند این مطلب را همه ببینند، زیرا گرچه ظاهرا در مورد خود بالاترین است اما به نوعی به کل جامعه‌ی مجازی ایران مربوط می‌باشد.

همچنین در اینجا از کاربر قدیمی و بسیار محترم سایت، اسفندیار گرامی که به یقین سمبل کاربران این سایت هستند، درخواست دارم که مانند سابق در این سایت قعالیت داشته باشند و اجازه ندهند سایتی که امثال شما در به بار نشستنش زحمت زیادی کشیده‌اید، به دست همفکران مخالفان واقعی ملت بیفتد!