چرا از دامن زن، زنی به معراج نمی‌رود؟

من به کروبی و موسوی احترام می‌گذارم.

من به کروبی و موسوی احترام می‌گذارم، نه به خاطر عقایدی که شاید من در بسیاری از موارد با آنها موافق نباشم بلکه به خاطر شهامتشان، به خاطر ایستادگی‌شان در برابر ستم، این دو کسانی هستند که می‌توانستند مانند خیلی‌های دیگر ساکت بنشینند و به قول عده‌ای تنها گلیم خودشان را از آب بکشند، یادم می‌آید هنگامیکه در تلویزیون مناظره‌ی این دو را می‌دیدم، کروبی به موسوی گفت: آیا می‌دانی در چه راه سختی برای تغییرات گام برداشته‌ای و چه بهائی را باید پرداخت کنی؟ و موسوی در پاسخ گفت: بله.

شاید با برخی از نظراتشان موافق نباشم، اما این دو کسانی بودند که از تمات مناسب دولتی به خاطر آنچه که فکر کردند درست است ، گذشتند؛ می‌توانستند بوقلمونی کوسه صفت شوند ولی نشدند، می‌توانستند مانند خیلی‌ها حلقه به گوش ولایت شوند و نشدند.

من هرگز شهامت مهدی کروبی در رسوائی ستم‌های کهریزک را فراموش نخواهم کرد. آیا اگر او نبود اینگونه رژیم رسوا می‌شد؟ آیا اگر پی‌گیریهای او نبود هرگز پرده از این جنایت آن هم به این صورت و بدون کوچکترین شک و شبهه‌ای برداشته می‌شد؛ او در این راه تهمت‌ها شنید و سختی‌ها کشید، او را مانند منتظری ساده لوح دانستند ولی همچنان استوار بر سر آنچه که باور داشت، ایستاد.

به موسوی هم احترام می‌گذارم، زیرا او هم مانند کروبی خدمت به مردم را بر رفاه دنیائی ترجیح داد، یادم می‌آید زمانی که خواهرزاده‌اش را به شهادت رساندند، گفت: من پیام تسلیت را به خاطر تنها او نمی‌فرستم و خون او را رنگین‌‍تر از خون سایر جانفشانان راه آزادی ایران ندانست، من به او احترام می‌گذارم زیرا که او هم بر سر باورهایش تا آخر ایستاد و نیک می‌دانست که چه سرنوشتی در انتظارش است.

من به هر دوی این عزیزان و همسرانشان که به یقین همراه و مشوق آنها هستند، احترام می‌گذارم؛ زیرا ماندن و مبارزه کردن در این رژیم بسیار سختتر از هر نوع مبارزه‌ای دیگر است، این دو را تهدید به اعدام کرده‌اند ولی یقینا هم‌چنان بر سر آرمانهایشان ایستاده‌اند، البته نمی‌دانم که اکنون در زیر چه فشاری به سر می‌برند، نمی‌دانم آیا در اتاق معجزه به سر می‌برند تا زیر فشار شدید روانی اقدام به اعتراف بر علیه خود نمایند، کسانیکه در زیر چنین شکنجه‌های قرار گرفته‌اند خوب معنی این سخن من را می‌دانند؛ پس:

حتی اگر بدترین اعترافات را از آنها بگیرند نه تنها ذره‌ای از احترامی که به آنها قائلم کم نخواهد شد، بلکه این اعترافات را دلیلی بر مظلومیت این دو و ملت ایران خولاهم دانست.